Heyette yer alan şanslı gazetecilerden biri olarak tek amacım Ebulfez Elçibey’e ulaşmak ve röportaj yapmaktı. KGB tarafından takip edilmeme rağmen, merhum Ebulfez Elçibey’e ulaşmak için tüm yollara başvuruyordum. KGB tarafından takip edildiğim, fuarı düzenleyen şirketin o dönemdeki yönetim kurulu başkanı Yaşar Okuyan tarafından bile birkaç kaz uyarıldım. ……….. Vatansever Beşir adında bir Bakülü’nün devreye girmesiyle Ebulfez Elçibeyle görüşmem sağlandı. Elçibey, sıvaları dökülmüş, harabe bir şekilde ayakta durma mücadelesi veren ve her tarafı siyah bayraklarla kaplı köhne bir binada özgürlük mücadelesinin meşalesini yakıyordu. Rus doğalgazının ısıttığı, için de eski bir masa, olan oda’da tek başına oturuyordu. Elçibey, odasının kapısında beni karşılarken gözleri doldu ve tüm içtenliğiyle “hoş geldin” diyerek içeriye davet etti. …………… Elçibeyin eski çalışma masasının üstü ilk gözüme çarpan üç bayrak oldu. Biri Azerbaycan, biri Türk ve diğeri ise bugün dünyanın gündemine oturan Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti bayrağıydı. Ben de boş bulup “ a…… yavru vatan KKTC’nin bayrağı da var “dedim keşke demez olsaydım. o gün merhum Elçibeyin söyledikleri bugün hala kulağımda. ……… “Siz zaten hep böylesiniz. Uğruna kan dökülen her toprak vatandır. Vatanın anası , babası olmaz vatan vatandır. Türklerin KKTC’ye yavru vatan demenizi hiç beğenmiyorum”.tepkisiyle karşılaştım. ……… Merhum Elçibey’in “vatan” olarak gördüğü, bizim ise “yavru vatan” dediğimiz KKTC’nin kaderini halk oylaması belirleyecek. uğruna yüzlerce şehit verilen, yüzlerce masum insanın katledilerek ocağın söndürüldüğü KKTC, karar arifesinde. Türkiye için Akdeniz’in ortasında demirli bir uçak gemisi görevini sürdüren KKTC, neye feda ediliyor, nereye gidiyor, O’nu şimdiden kestirmek mümkün değil ama, parça parça elden gideceği ise bir gerçek.